Ο επενδυτής δεν έρχεται… ουρανοκατέβατος!

Η κατάκτηση του κυπέλλου από τον ΠΑΟΚ, έστω με τον τρόπο που έγινε, έδωσε ένα ολόκληρο 48ωρο αρκετή τροφή για σκέψη στους φίλους του Άρη. Ετσι είναι αυτά, χρόνια συμβαίνει να επηρεάζουν οι επιτυχίες ή οι αποτυχίες των διπλανών σου στην πόλη. Να χαίρεσαι με τη λύπη τους να λυπάσαι με τη χαρά τους.

Γράφει ο Αλέξης Σαββόπουλος

Ακούστηκαν πολλές και διαφορετικές απόψεις. Άλλες εντελώς απαισιόδοξες, ασορτί με την αμφιβολία στην ομάδα και το αβέβαιο της ανόδου. Άλλες ρομαντικές, άλλες ψύχραιμες και πολλές αισιόδοξες από τους πιο κατασταλαγμένους και με θετική ματιά οπαδούς των κιτρίνων. Κάνοντας μια σύνθεση όλων αυτών των απόψεων που αποτελούν και μια άτυπη σφυγμομέτρησης της ψυχοσύνθεσης του αρειανού, κατά την προσωπική μου άποψη, το συμπέρασμα που προκύπτει αβίαστα είναι ένα. Ο Άρης χρειάζεται ισχυρό επενδυτή που θα δώσει όραμα, ορμή, σχέδιο, πλάνο. Κάτι που αντανακλά και την δυσπιστία για τον Καρυπίδη αν και για να ήμαστε δίκαιοι απέναντί του, ποτέ δεν ισχυρίστηκε ότι είναι μεγιστάνας. Είπε ο άνθρωπος ότι μπορεί να βάλει 1,2εκ ευρώ στην ΑΜΚ και ότι δεν έχει την δυνατότητα να ανοίγει το πορτοφόλι του κάθε τρεις και λίγο και να αφαιρεί από μέσα εκατομμύρια ευρώ όπως κάνουν κάποιοι άλλοι. Επομένως όταν έρθει η ώρα (όσο η ομάδα έχει μαθηματικές ελπίδες αυτά μπαίνουν στο περιθώριο), ο προσανατολισμός πρέπει να είναι ένας. Να περάσει το κατώφλι του Κλεάνθης Βικελίδης ένας εύρωστος οικονομικά επιχειρηματίας και όχι άλλα ημίμετρα ή λύσεις εκ των έσω που δεν οδηγούν πουθενά και απλά ανακυκλώνουν το πρόβλημα.

Το θέμα είναι άλλο για μένα. Πως τον προσελκύεις; Που τον βρίσκεις; Ποιες πόρτες χτυπάς; Ποια διαδικασία ακολουθείς; Εκτός και αν ήμαστε τόσο αφελείς που πιστεύουμε ότι θα ξυπνήσουμε και μια ωραία πρωία θα τον δούμε στα γραφεία της Αλκμήνης. Δεν γίνονται έτσι αυτές οι δουλειές. Κανένας επενδυτής, όποιος και από όπου και αν προέρχεται, δεν πρόκειται να χτυπήσει την πόρτα του Αρη από μόνος του. Αν ήταν τόσο απλό και εύκολο θα είχε συμβεί τα πέντε τελευταία χρόνια ή αν θέλετε και παλιότερα που η ομάδα ζούσε στον αστερισμό των ευρωπαϊκών συμμετοχών και των επιτυχιών. Σε μια Ελλάδα που πλην του τουρισμού οι άλλες επενδυτικές προοπτικές δεν ενδείκνυνται, η προσέλκυση επενδυτή συνήθως συνδυάζεται και με άλλες δουλειές. Δηλαδή έχει και πολιτικές προεκτάσεις όπως τόσο ξεδιάντροπα αποδεικνύεται πλέον με τον Σαββίδη. Για μένα εκεί πρέπει ο οργανισμός που λέγεται Αρης να εστιάσει την αναζήτησή του. Οτιδήποτε άλλο λέγεται, ακούγεται ή γράφεται είναι περισσότερο ευχολόγιο ή παρηγοριά στον άρρωστο. Δείτε πάνω-κάτω τι συμβαίνει και στις άλλες μεγάλες ελληνικές ομάδες και θα καταλάβετε; Με καθαρά επενδυτικά, επιχειρηματικά κριτήρια δύσκολα θα ασχοληθεί κάποιος με ελληνική ομάδα αφού το περιβάλλον είναι δυσοίωνο και η… χασούρα βέβαιη. Αν όμως θέλει να εξυπηρετήσει άλλους σκοπούς, η ενασχόληση με μια ομάδα γίνεται αναγκαία και λειτουργεί ως όχημα.

Πάμε λίγο και στο χθεσινό παιχνίδι με τον Αχαρναϊκό. Ο Άρης θα το κέρδιζε εύκολα ή δύσκολα όπως και έγινε. Μπορεί να δυσκολεύτηκε στο πρώτο ημίχρονο, όταν όμως σκόραρε γρήγορα στην επανάληψη ήταν ζήτημα χρόνου να το καθαρίσει. Αποδείχθηκε σε ένα ακόμη παιχνίδι ότι αν ο Άρης είχε έναν αξιόπιστο σέντερ φορ, θα την είχε κάνει τη δουλειά από το πρώτο ημίχρονο. Και όχι μόνο χθες αλλά σε άλλα παιχνίδια. Σε ένα όμως χαλαρό παιχνίδι φάνηκε πάλι η… περίεργη αντιμετώπιση που έχει ο Άρης από διαιτητές και βοηθούς. Τρία πεντακάθαρα πέναλτι, πήρε το ένα. Ειδικά αυτό με το χέρι πάνω στη γραμμή απορώ πως δεν το είδαν βοηθός και διαιτητής. Φανταστείτε να ήταν το ματς στο 0-0. Βέβαια δεν ήταν η πρώτη φορά φέτος. Έχει μετατραπεί σε κακόγουστο αστείο που δείχνει όμως πόσο έχει μικρύνει στα μάτια των τρίτων ο Άρης. Δεν ξέρω με ποιο τρόπο μπορεί να το αντιμετωπίσει ο Θόδωρος Καρυπίδης αλλά τώρα είναι η τελευταία του ευκαιρία. Έρχονται τρία παιχνίδια φωτιά και ειδικά αυτό με τον ΟΦΗ το Σάββατο στην Κρήτη αφού αν το κερδίσει ο Άρης μένει ζωντανός

ΥΓ Στην Κρήτη θα μιλήσει εκτός των άλλων, η ψυχή, η καρδιά, τα… άντερα. Όπως είπε ο Κωστένογλου χρειάζεται οι παίκτες να ξεπεράσουν τους εαυτούς τους…